Tussen Pluche en Plicht

Jan vindt er wat van
Tussen Pluche en Plicht

Er komen OR-verkiezingen aan en eerlijk gezegd houd ik mijn hart vast! Ik zie wat er in Amerika gebeurt: een levensgevaarlijke charlatan wint de verkiezingen. Een Amerikaanse vakbondsman zei in een interview: de mensen die deze idioot aan de macht hebben geholpen, zijn straks als eersten de dupe van zijn beleid.

Tegelijk worden we in Nederland geconfronteerd met een corrupte COR bij de politie en je ziet hoe de gelederen zich direct sluiten. Er zijn twee soorten mensen die op zo’n moment actief worden.

1. De mensen die eigenlijk precies hetzelfde willen als de bestuursfiguren die ze in hun campagne zeggen te gaan bestrijden: op het pluche terechtkomen, daar ten koste van alles zo lang mogelijk op blijven zitten en vooral ook fulltime, zodat ze niet hoeven te Werken! Om dat voor elkaar te krijgen, waaien ze met alle winden mee. Opportunisten noemen ze zulke types, geloof ik. Dit soort ‘Trumpies’ moeten we zien te weren uit medezeggenschapsland. Het zijn niet de mensen die onze belangen behartigen; samenwerken betekent voor hen meehuilen met de wolven in het bos en verder zijn ze vooral bezig om hun eigen zaakjes goed voor elkaar te krijgen.
2. Mensen die zich aanmelden omdat ze het hun morele plicht voelen om iets te doen voor hun collega’s, om hun capaciteiten in dienst te stellen van het belang van hun medemensen.
   Zij vormen de ruggengraat van de medezeggenschap. Het zijn de mensen die echt ergens voor staan, ze werken samen waar dat mogelijk is en nemen stelling of gaan het desnoods het conflict aan als het niet anders kan. Dit zou ik de mensen van goede wil willen noemen. Zij dreigen te worden ondergesneeuwd door de schreeuwers à la Trump, die vooral speculeren op de onderbuikgevoelens van de kiezer.

Licht die kiezers dus goed voor!!! Maak duidelijk waar je als OR-lid voor staat, dat het niet gaat om snelle succesjes, maar om een constructieve samenwerking tussen medezeggenschap en bestuurder met als doel een gezonde onderneming, waarin de medewerkers zich gesteund voelen.

Pas hoorde ik een collega tijdens een OR-vergadering tegen de bestuurder zeggen: “Ik ben bereid te geloven dat u met deze maatregel het beste voor heeft met de medewerkers, maar het is aan de OR om de resultaten ervan daarop te toetsen!” En zo simpel is het. Als een bestuurder een dergelijke opmerking als wantrouwen bestempelt (wat in dit geval gebeurde) dan zegt dat vooral iets over de bestuurder.
Laten we vooral niet meegaan in dit soort geneuzel over wantrouwen. Bestuurders van goede wil zullen kritische bemerkingen beschouwen als tekenen van een taakvolwassen OR en een voorwaarde voor een zinvolle en open samenwerking.

Het zal u duidelijk zijn: ik roep de mensen van goede wil in jullie organisatie op zich aan te melden als kandidaat en roep alle stemgerechtigden op om op hen te stemmen. En zorg ervoor dat men weet wat voor figuur de persoon is op wie men stemt. Want, geloof me, we hebben die ondernemingsraden met goede mensen zo hard nodig, vooral in deze tijd!

Op die manier scheiden we het Pluche van de Plicht!

Jan Kuyper